Zondag 12 oktober - Zebra Slot Canyon

Om 6:30 gaat de wekker weer. Ergens laat in de nacht is de electriciteit uitgevallen en daarmee ook onze electrische kachel en het licht. Gelukkig hebben we nog een mini LED lampje die we bij WalMart hebben gekocht voor onze overnachting in de auto, bijna een week geleden. Bij het zwakke schijnsel van dat lampje kleden we ons snel aan en laden alles weer in de auto. We gaan vandaag Zebra slot canyon bezoeken. Een slot canyon is niets meer dan een hele smalle doorgang tussen twee bergwanden. In sommige slot canyons vertonen de zandsteen wanden prachtige kleuren in combinatie met fascinerende lijnen. Deze ontstaan doordat regenwater uit de bergen via een brede wash (tijdelijke rivier) door de smalle canyon geperst wordt. Dat gebeurt alleen in geval van hevige regenval. En als dat gebeurt wil je niet in de smalle canyon zitten want je overleeft het niet. Regelmatig komen er mensen om in slot canyons omdat ze het weer niet goed in de gaten houden en verrast worden door het water. Onze eerste stop is daarom ook het lokale ranger station. Daar kunnen ze ons vertellen of het vandaag veilig is om Zebra slot canyon in te gaan. Dat blijkt inderdaad het geval te zijn en na een hartig ontbijt van oatmeal en toast vertrekken we richting de canyon. We parkeren de auto aan het begin van de trail naar de canyon, op 'Hole in the Rock" road. De tocht van 3 mijl gaat voorspoedig en we weten Zebra slot canyon zonder al te veel problemen te bereiken. Het is een zeer smalle canyon en al gauw moeten we ons zijwaarts, langs de wanden schrapend, voortbewegen. Af en toe is het zo smal dat je zelfs je voeten niet meer kunt neerzetten en moet gaan "schoorstenen", oftewel je zelf aan beide kanten afzetten tegen de canyon wand om op die manier verder te komen. Nanouk is tevreden over de kleuren en de lijnen van de canyon en weet (met moeite) haar statief te positioneren en wat foto's te maken.

We lopen verder naar de "Tunnel", een paar mijl verderop. Dit is een kort canyon die vrijwel geheel gesloten is van boven, wat de naam verklaard. Niet zo interessant als Zebra maar wel leuk om te zien. het is ondertussen 3 uur s'middags en we gaan terug naar de auto. De terugtocht lijkt veel langer dan de heenweg en tegen de tijd dat we bij de auto aankomen hebben de heupen van Nanouk het opgegeven. Onze GPS geeft aan dat we 15 kilometer hebben gelopen. We rijden terug naar Escalante om alvast een motel te boeken voor maandag en dinsdagavond, want we hebben nog een aantal activiteiten op het programma staan hier in de omgeving. Daarna rijden we naar the Boulder Mountain Lodge. Karim gaat lekker bubbelen in de hottub terwijl Nanouk uitgebreid gaat douchen en zichzelf weer omtovert tot een meisje. Om 8 uur s'avonds schuiven we aan in Hell's backbone Grill voor wat de beste maaltijd van onze reis zou moeten worden. Het eten is inderdaad heerlijk, behalve het hoofdgerecht van Nanouk. De forel is een beetje droog (edit Nanouk: een beetje erg droog, ik kreeg het nauwelijks weggeslikt!). We ronden de avond af met een gedeeld toetje: chocolate custard, een soort chocolade mousse met een vleugje chimayo chili poeder (award winning!). Heerlijk! We zoeken ons bedje op en vallen om 11:00 uur in slaap....