Maandag 13 oktober - Sunset Arch

We beginnen vandaag rustig aan. De wekker gaat pas om 7:30 en na een gezond ontbijtje (havermout) checken we uit de Boulder Mountain Lodge. Vanuit Boulder rijden we naar Escalante over een weg genaamd Hell's Backbone. Deze gravelweg is 30 mijl lang en voert dwars door Dixie National Forest. Vroeger was dit de enige verbindingsweg tussen Boulder en Escalante. Het is een prachtige weg die hoog door de bergen loopt. De natuur is hier weer compleet anders en we wanen ons in een ander deel van de VS. De spierwitte aspen bomen lijken wel gelatexed.



En je komt er idyllische beekjes tegen.



We stoppen af en toe om wat foto's te maken en doen ruim 2.5 uur over de 30 mijl.

In Escalante aangekomen stoppen we even bij een tankstation alvorens op pad te gaan naar Sunset Arch. Om deze te bereiken moeten we ruim 40 mijl afleggen over de Hole-in-the-Rock road, ook weer een gravel en dirt road. De weg is de eerste 10 mijl prima te doen maar daarna zwaar irritant door de vele ribbels die de auto doen rammelen. het lijkt wel alsof onze Ford Exploder uit elkaar gaat vallen, zo erg voelt het aan. Pas op de terugweg komen we er achter dat je gewoon flink wat gas moet geven. Dan voel je de oneffenheden niet meer. We doen ruim 2 uur over de rit naar de parkeerplaats en startpunt van de hike naar Sunset Arch. We kletsen even met een groep Amerikanen die net terug komen van hun hike en beginnen dan aan de wandeling naar de arch. Het is een klein half uur wandelen, voornamelijk heuvelafwaarts.
Rond 16:30 staan we aan de voet van Sunset Arch en het wachten is nu op de zonsondergang. We drinken een biertje (it's Miller Time!) en kijken een beetje rond. Nanouk schiet alvast wat plaatjes terwijl Karim een andere arch iets verderop gaat onderzoeken. Vlak voor zonsondergang verschijnen er nog 2 fotografen, Duitsers die een paar mijl verderop aan het kamperen zijn. Driftig lopen de 3 fotografen te zoeken naar de juiste compositie om hun foto bijzonder te maken. Helaas valt de zonsondergang een beetje tegen. Sluierbewolking zorgt ervoor dat de zon te snel in sterkte afneemt, waardoor het licht niet zo mooi is. Nanouk is blij dat ze iets eerder bij Sunset Arch was want daardoor heeft ze toch nog een paar mooie foto's kunnen maken.



De tocht terug naar de auto is voornamelijk heuvelopwaarts en Nanouk heeft er moeite mee. We besluiten dan ook ter plekke de tocht van 14 mijl die morgen op de planning staat (Neon canyon) te schrappen. Dat gaat ze nooit redden. tegen de tijd dat we bij de auto aankomen is het al donker aan het worden en we moeten nog 40 mijl terugrijden over die waardeloze weg. Met groot licht en ver-stralers aan racen we terug. 1 uur en 20 minuten later staat onze Ford Explorer weer op asfalt en leggen we laatste paar mijl af naar het plaatsje Escalante. Gelukkig hebben we al een motel geboekt. terwijl Karim gaat inchecken regelt Nanouk een tafeltje bij een lokaal restaurantje. Het is al 20:30 en we zijn net op tijd. De meeste restaurants sluiten hun keuken om 21:00. Twee salades en een paar biertjes later stappen we onze motelkamer binnen en beginnen aan het weblog.