Woensdag 15 oktober - Zonsopgang in Bryce ... and more.

Vandaag staat de zonsopgang van Bryce Canyon o.a. op de planning. Dat betekent dat we weer lang voordat de zon opkomt moeten opstaan en dus gaat om 6.oo uur de wekker. We schieten wat kleren aan en gaan dik ingepakt (het vriest daarboven 5 graden) op weg.

We zijn mooi op tijd en stappen uit de auto, pakken de video camera, mijn rugzak, mijn camera's en mijn ......waar in m'n statief???????? Damnnnnnn, die ligt dus nog in het hotel. Jeeee, ik kan mij wel voor m'n kop slaan want no way dat je daar zonder statief een fatsoenlijke foto kunt maken. Ook sherpa Karim baalt want het is zijn taak om alles te dubbelchecken voordat we op pad gaan. Er zit maar 1 ding op en dat is 20 minuten terug rijden naar het hotel en vervolgens weer 20 minuten naar Bryce en zo geschiede. Terug in Bryce hebben we het schouwspel van licht gemist en staat de zon al in volle glorie te schijnen. Evengoed dalen we af maar voor Nook is de lol er zo wel een beetje af. Het is steil, koud en het licht is gewoon niet meer mooi als je niet op tijd bent omdat je de reflectie van de zon op tegenoverliggend zandsteen niet hebt. We zoeken naar de juiste hoekjes om toch nog iets van Bryce vast te leggen, zonder met de standaard kiekjes terug te keren (die heb ik al ;-) ).



Terug boven gekomen praat Karim even met een passerende Amerikaan terwijl Nook eindelijk een Chipmunk ziet die stil wil blijven zitten.



We gaan terug naar het hotel en pakken ons boeltje en nemen een ontbijtje .... uh eigenlijk brunch want het is al na 10 uur. Vervolgens gaan we op weg naar de Cottonwood Canyon Road. Dit is een dirt road van zo'n 40 mijl die door een heel mooi gebied gaat. Na ongeveer 10 mijl stoppen we voor de eerste attractie op de route: Grosvenor Arch. We zijn alleen en nemen de tijd voor wat kiekjes. Als we weg gaan staan er alweer 4 andere auto's met toeristen. Ach ja, dat heb je op dergelijke locaties.



Onderweg naar de volgende locatie en genietend van het werkelijk super mooie landschap en passeren we eindelijk die lang verwachte slang die we zo graag een keer willen tegenkomen. De auto gaat in z'n achteruit en we stappen uit. Bij het beestje aangekomen zien we dat hij op zijn rug ligt. Of hij ligt te zonnen, of hij heeft al een tijdje geleden het leven gelaten. Dat laatste blijkt het geval te zijn. We draaien hem terug op z'n buikje zodat hij evengoed toch nog even kan worden vastgelegd op de gevoelige sensor. Vergeet bijna te vertellen dat het weer geen ratelslang was en de lengte is niet meer dan een centimeter of 50. Net als 2 jaar geleden hopen we nog steeds op een (veilige) ontmoeting met een ratelslang, tarantula of schorpioen maar tot nu toe zit het nog niet echt mee :-)))



De Cottonwood Canyon Road loopt langs de Cockscomb, een langgerekt gebergte met, jawel, een "hanekam". Tenminste zo ziet een gedeelte van de bergen eruit.



Ons volgende doel is Yellow Rock, een hoger gelegen slickrock plateau waarvan een groot gedeelte geel is. Maar ook met veel rood en pastel gekleurd zandsteen. Het lijkt wel een patchwork deken. De tocht omhoog staat omschreven als een moeilijke hike waarbij een gravelpad van 45 graden moet worden overwonnen. We besluiten het toch te proberen, maar als we onder aan het pad naar boven komen zien we al gauw dat dit niet gaat gebeuren. Het pad mag eigenlijk niet die naam hebben en is inderdaad heel erg steil. No way dat Nanouk hier naar boven gaat en ook Karim moet toegeven dat het er pittig uitziet. Respect voor het oudere echtpaar welke we kort daarvoor nog tegenkwamen op de parkeerplaats. Zij hebben de tocht wel met goed gevolg afgelegd. Dat is dus het verschil tussen ervaren hikers en deze amateurtjes uit Nederland. We keren terug naar de auto en rijden een klein eindje verder naar een plek waar je het Yellow Rock plateau van een afstand kunt fotograferen. Ook leuk!...



De rest van de tocht levert nog een aantal leuke foto's op, maar naarmate we dichter bij het einde van de Cottonwood Canyon Drive komen wordt de weg een stuk slechter en de omgeving minder boeiend. We zijn blij met onze "high clearance" Ford Exploder en hebben nu al medelijden met het echtpaar dat ergens achter ons rijdt in een PT Cruiser. Ik hoop dat ze het einde van de weg hebben gehaald! Rond 7 uur s'avonds arriveren we in Page (Arizona) waar we de komende dagen zullen verblijven. Het blijkt er nog druk te zijn maar we weten een hotelkamer te vinden voor Woensdag en Donderdag in de Holiday Inn Express waar we 2 jaar geleden ook een paar nachten hebben doorgebracht. Vrijdag zijn ze al volgeboekt en zullen we 1 nachtje elders moeten slapen. Daarna zien we we wel weer. Onze planning voor de komende dagen ligt nog niet helemaal vast en we weten niet precies hoeveel dagen we hier blijven. Naast het hotel ligt een Mexicaans restaurant waar we onze buikjes rond eten. En nu maar weer naar bed want morgenochtend moeten we vroeg op om op tijd bij de Wahweep Hoodoos te zijn. Wat dat zijn? Dat zien jullie hopelijk in het volgende weblog. Welterusten!