Zaterdag 11 oktober - Cathedral Valley Drive

Om 6:30 gaat de wekker. Vandaag gaan we de Cathedral Valley Drive doen. Dat is een rondrit van 60 mijl door Capital Reef National Park die alleen kan worden gedaan met een "high-clearance" vehicle. Het startpunt en eindpunt liggen 7 mijl van elkaar verwijderd en je kunt kiezen welke kant je op wilt rijden. Wij willen starten met de zon in onze rug, maar dat betekent dat we op het einde een rivier moeten oversteken om terug op de weg te komen. En dat is soms niet mogelijk. Dus lijkt het ons verstandig om eerst even te kijken of dat gaat lukken, zodat we aan het einde van de dag niet nog eens 60 mijl terug moeten rijden! De eerste helft van de oversteek gaat goed. Maar als we aan de tweede helft beginnen wordt het al wat dieper. Het water staat op een gegeven moment tot aan de rand van de deur en verdergaan lijkt ons niet verstandig. We rijden achteruit weer de rivier uit. Ok, wijziging van plan. In plaats van de volledige rondrit te doen gaan we gewoon via de andere ingang 30 mijl het park in en rijden vervolgens weer dezelfde weg terug. Op die manier kunnen we toch nog veel van de highlights van Cathedral Valley zien. Temple of the Sun en Temple of the Moon zijn twee prachtige alleenstaande rotsen die vanaf de bodem van de vallei de lucht in lijken te schieten. Vlakbij bevindt zich Glass Mountain, wat lijkt op een enorme stapel glasscherven. In werkelijkheid zijn het pure gypsum kristallen die lang geleden, toen dit gebied nog een binnenzee was, naar de bodem zijn gezakt en samengeperst.



Het waait behoorlijk en omdat de bodem droog is waait er flink wat stof door de vallei. Jammer, want dat maakt het moeilijker om foto's te maken. Het wordt zelfs zo erg dat er we op een gegeven moment in een ware zandstorm terechtkomen en het zicht wordt gereduceerd tot nihil.



Rond 2 uur zijn we weer terug bij het startpunt en hebben we in totaal 60 mijl afgelegd door een rauw maar schitterend landschap waar je ook zomaar een dode koe kunt tegenkomen.



Next stop: Hickman Bridge. Volgens onze reisgids is dit een "easy hike" naar een zogenaamde natural bridge (een brug van steen, door de natuur gevormd). Je kunt ook nog een alternatieve trail lopen waarbij je een mooi uitzicht hebt op een fotogenieke pyramide-vormige rots. De eerste trail (naar de brug) blijkt niet zo easy te zijn en benen en heupen van Nanouk willen niet meer. We hernoemen deze Hickman trail toepasselijk de "Krijg de hik man!" trail. We besluiten de tocht af te breken en door te rijden naar onze volgende bestemming. Boulder (Utah, niet te verwarren met Boulder, Colorado) ligt op een klein uur rijden van de "Krijg de hik man!" trail. De tocht er naartoe gaat over weg die op het hoogste punt 9600 feet (ongeveer 3200 meter) bereikt. De temperatuur zakt naar -1 Celcius maar we stappen toch af en toe even uit om van het uitzicht op de vallei te genieten.In Boulder aangekomen blijken alle (drie) motels te zijn volgeboekt. We wilden dolgraag in The Boulder Mountain Lodge overnachten, omdat we daar 2 jaar geleden erg goede herinneringen aan hebben overgehouden. Het bijbehorende Hell's Backbone Grill is zelfs voor Nederlandse begrippen een uitstekend restaurant en heeft diverse prijzen in de wacht gesleept. Schijnbaar weet heel de VS dit ook en het is volgeboekt. Damn...dat betekent dat we door moeten rijden naar Escalante, 28 mijl verderop. Geen ramp, want daar moeten we toch morgen in de buurt zijn. De Boulder Mountain Lodge blijkt wel de volgende dag plek te hebben en we boeken dus alvast een kamer en een tafel in het resturant. In Escalante aangekomen begint het erop te lijken dat we weer in de auto zullen moeten slapen. Alle motels (en dat zijn er veel) zijn volgeboekt. Dat geldt ook voor alle cabins op de campings. We gaan van motel naar motel maar overal zien we al "No vacancy" staan. We strijden met een Aziatisch stel om als eerste bij de receptie van een Bed & Breakfast te komen in de hoop dat daar nog een kamer beschikbaar is. Maar ook die is volgeboekt. Het laatste motel waar we binnenstappen kan ons ook niet aan een slaapplaats helpen, maar de eigenaar weet dat 1 van de campings over drie cabins beschikt die niet worden geadverteerd. Wellicht dat zij nog plek hebben. We hebben geluk...er is nog 1 cabin beschikbaar! Een kleine houten cabine met een bed, meer is het niet. Geen verwarming, maar aangezien het zeer koud wordt deelt de campingbaas extra dekens uit en krijgen we zelfs een kleine electrische verwarming. Een lokaal restaurant is onze volgende bestemming en na een pizza en een paar biertjes gaan we terug naar onze knusse cabine om daar onder 3 lagen dekens te kruipen.